Wijsheid
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
22 Augustus 2011 | Italië, Stroncone
Er kwam een leerling bij een zen meester en vroeg aan de meester: wat moet ik doen om verlicht te worden? De meester vroeg: wat heb je net gedaan? De leerling antwoordde dat hij net gegeten had. De meester zei: dan moet je nu de afwas gaan doen.
Vroeger op de go-club kwam het nog wel eens voor dat we zaten te piekeren over een zet op het bord en dat we niet konden kiezen. We mompelden dan vaak: wat is wijsheid? Het standaard antwoord dat de tegenstander dan gaf: op tijd naar de wc gaan.
Sinds vandaag kan ik een derde variant toevoegen: als je lang in de bergen loopt met een rugzak op in de warmte in precies passende schoenen, knip dan op tijd je nagels. Dat bleek de oorzaak van mijn pijn aan de voeten te zijn. Ik had ze sinds een week of 4 a 5 niet geknipt. Om te voorkomen dat ik voortdurend met mijn nagels tegen de voorkant van mijn schoen drukte, zeker bergaf, kromden mijn voeten zich iets. Dat was zo minimaal dat ik het niet echt in de gaten had. Maar na een uur of 3 gaf dat aan alle kanten spanning in mijn voeten. Gister geknipt en vandaag liep ik weer als een kieviet.
Overigens was het bijzonder warm gister, ik hoorde dat het 39 graden was in het dal, dat hielp niet voor die voeten om dan een paar uur zonder schaduw op het asfalt te lopen. 7 liter water gedronken.
Vandaag nog veel nagedacht over klagen. Gister noemde ik 3 varianten van klagen, eigenlijk kun je daar de 3 nivo's wel in herkennen. Het jammerklagen als uiting van verdriet of pijn komt volgens mij vanuit een overlevingsrespons, het verlicht de pijn in zekere zin, het is accepteren en overgeven aan hier en nu. Niks mis mee, denk ik.
Wat ik gister het zeurend klagen noemde zit op het nivo van de tegenstellingen. Vaak zit er projectie bij: dat rotboek vertelt niet de goede weg, die zon is heet, die schoenen knellen. Het is een soort identificatie met klagen, het wordt ook zelfbeklag en het ontloopt de eigen verantwoordelijkheid: ik heb er zelf voor gekozen om hier te lopen, ik hoef het boek niet te volgen, ik had eerder kunnen opstaan, ik had mijn teennagels kunnen knippen. Het is hier op dit nivo waar ik het moeilijk vind worden. Als je een keuze hebt, is het waarschijnlijk goed om hier voorzichtig te zijn met klagen. Aan de andere kant kan het soms ook gewoon nodig zijn om troost of aandacht te krijgen.
Het derde nivo waar ik gister het voorbeeld gaf van een klacht uiten om iets te verbeteren lijkt me een voorbeeld van transpersoonlijk. Het gaat er dan niet per se meer om dat je eigen persoon erop vooruit gaat, maar dat de situatie, de omgeving of de wereld erop vooruit gaan. Lijkt me niks mis mee.
En zoals gezegd, de scheiding tussen de verschillende nivo's is niet altijd duidelijk. Het loopt in elkaar over.
Waar ik gister niks over gezegd heb is de ontvanger van de klacht, degene die luistert. Ook daar kan de klacht op drie nivo's ontvangen worden.
Op het subpersoonlijk nivo worden de eigen "primitieve" reakties aangesproken: irritatie of verdriet omdat er een klager bij je op de stoep staat, omdat dat juist jou weer moet overkomen.
Op persoonlijk nivo krijg je reactie van herkenning of juist afzetten. Daar gaan de projecties en identificaties van de ontvanger een rol spelen. Als klager heb je dan niet het gevoel gehoord te worden.
Op transpersoonlijk nivo gebeurt er wat anders denk ik, dan wordt de pijn van de klacht in welwillendheid en liefde ontvangen. Ik had er geen enkele moeite mee om aan Dineke over mijn pijn te sms-en omdat ik wist dat ze het niet leuk zou vinden om te horen, maar het toch graag wil horen omdat ze wil weten waar ik zit. Blijkbaar twijfelde ik eraan of dat zo zou zijn voor alle lezers van de blog.
Al met al heb je denk ik niet in de hand of een waarheid aangenaam gehoord wordt. Dat hangt van de ontvanger af. Neemt niet weg dat er vele momenten zijn waarop je kunt kiezen of je iets wel vertelt of niet. En in die keuze kun je rekening houden met de ander.
Oh. Voor ik afsluit, heb ik nog iets te klagen. Ik heb een slaapplaats met zwembad. Nou moet ik wel gaan zwemmen in dit warme weer om mijn geld er maximaal uit te halen. Verschrikkelijk, wat is het afzien.
Pace e bene
Vroeger op de go-club kwam het nog wel eens voor dat we zaten te piekeren over een zet op het bord en dat we niet konden kiezen. We mompelden dan vaak: wat is wijsheid? Het standaard antwoord dat de tegenstander dan gaf: op tijd naar de wc gaan.
Sinds vandaag kan ik een derde variant toevoegen: als je lang in de bergen loopt met een rugzak op in de warmte in precies passende schoenen, knip dan op tijd je nagels. Dat bleek de oorzaak van mijn pijn aan de voeten te zijn. Ik had ze sinds een week of 4 a 5 niet geknipt. Om te voorkomen dat ik voortdurend met mijn nagels tegen de voorkant van mijn schoen drukte, zeker bergaf, kromden mijn voeten zich iets. Dat was zo minimaal dat ik het niet echt in de gaten had. Maar na een uur of 3 gaf dat aan alle kanten spanning in mijn voeten. Gister geknipt en vandaag liep ik weer als een kieviet.
Overigens was het bijzonder warm gister, ik hoorde dat het 39 graden was in het dal, dat hielp niet voor die voeten om dan een paar uur zonder schaduw op het asfalt te lopen. 7 liter water gedronken.
Vandaag nog veel nagedacht over klagen. Gister noemde ik 3 varianten van klagen, eigenlijk kun je daar de 3 nivo's wel in herkennen. Het jammerklagen als uiting van verdriet of pijn komt volgens mij vanuit een overlevingsrespons, het verlicht de pijn in zekere zin, het is accepteren en overgeven aan hier en nu. Niks mis mee, denk ik.
Wat ik gister het zeurend klagen noemde zit op het nivo van de tegenstellingen. Vaak zit er projectie bij: dat rotboek vertelt niet de goede weg, die zon is heet, die schoenen knellen. Het is een soort identificatie met klagen, het wordt ook zelfbeklag en het ontloopt de eigen verantwoordelijkheid: ik heb er zelf voor gekozen om hier te lopen, ik hoef het boek niet te volgen, ik had eerder kunnen opstaan, ik had mijn teennagels kunnen knippen. Het is hier op dit nivo waar ik het moeilijk vind worden. Als je een keuze hebt, is het waarschijnlijk goed om hier voorzichtig te zijn met klagen. Aan de andere kant kan het soms ook gewoon nodig zijn om troost of aandacht te krijgen.
Het derde nivo waar ik gister het voorbeeld gaf van een klacht uiten om iets te verbeteren lijkt me een voorbeeld van transpersoonlijk. Het gaat er dan niet per se meer om dat je eigen persoon erop vooruit gaat, maar dat de situatie, de omgeving of de wereld erop vooruit gaan. Lijkt me niks mis mee.
En zoals gezegd, de scheiding tussen de verschillende nivo's is niet altijd duidelijk. Het loopt in elkaar over.
Waar ik gister niks over gezegd heb is de ontvanger van de klacht, degene die luistert. Ook daar kan de klacht op drie nivo's ontvangen worden.
Op het subpersoonlijk nivo worden de eigen "primitieve" reakties aangesproken: irritatie of verdriet omdat er een klager bij je op de stoep staat, omdat dat juist jou weer moet overkomen.
Op persoonlijk nivo krijg je reactie van herkenning of juist afzetten. Daar gaan de projecties en identificaties van de ontvanger een rol spelen. Als klager heb je dan niet het gevoel gehoord te worden.
Op transpersoonlijk nivo gebeurt er wat anders denk ik, dan wordt de pijn van de klacht in welwillendheid en liefde ontvangen. Ik had er geen enkele moeite mee om aan Dineke over mijn pijn te sms-en omdat ik wist dat ze het niet leuk zou vinden om te horen, maar het toch graag wil horen omdat ze wil weten waar ik zit. Blijkbaar twijfelde ik eraan of dat zo zou zijn voor alle lezers van de blog.
Al met al heb je denk ik niet in de hand of een waarheid aangenaam gehoord wordt. Dat hangt van de ontvanger af. Neemt niet weg dat er vele momenten zijn waarop je kunt kiezen of je iets wel vertelt of niet. En in die keuze kun je rekening houden met de ander.
Oh. Voor ik afsluit, heb ik nog iets te klagen. Ik heb een slaapplaats met zwembad. Nou moet ik wel gaan zwemmen in dit warme weer om mijn geld er maximaal uit te halen. Verschrikkelijk, wat is het afzien.
Pace e bene
-
22 Augustus 2011 - 15:24
Carla:
Ha Frank, dank je voor deze prachtige overpeinzing. Mijn laatste essay gaat over omgaan met klagen; ik heb het net ingestuurd. Mijn overpeinzingen worden door jouw verslag mooi in perspectief geplaatst. -
22 Augustus 2011 - 18:16
Pushpa:
Dag lieve Frank, wij zijn net terug in Nederland na 3 heerlijke weken
Frankrijk. Ik lees je verslagen alleen
Als er internet is ergens, en vandaag dus weer!
En ik was blij ze te lezen, ik droomde
Deze week dat je was gestopt, dat je
Retour afzender was gegaan, misschien
Besef ik nu, was het vanwege het gemis
Wat je beschreef en ik nu lees.
Ik heb respect voor je Frank!!
Liefs -
22 Augustus 2011 - 18:16
Pushpa:
Dag lieve Frank, wij zijn net terug in Nederland na 3 heerlijke weken
Frankrijk. Ik lees je verslagen alleen
Als er internet is ergens, en vandaag dus weer!
En ik was blij ze te lezen, ik droomde
Deze week dat je was gestopt, dat je
Retour afzender was gegaan, misschien
Besef ik nu, was het vanwege het gemis
Wat je beschreef en ik nu lees.
Ik heb respect voor je Frank!!
Liefs -
22 Augustus 2011 - 20:18
Ernst Vrancken:
hallo Frank,
hier (eindelijk) een levensteken van je "reisgenoten" van het tweede uur. Ik heb je nog in de bus zien stappen op weg naar Assisi om je volgende etappe te starten terwijl enkele uren later per trein naar San Elero (met een omweg via Florence) gereisd zijn om onze auto op te halen. Geluk gehad dat we daar de auto hadden neergezet want we hebben blijkbaar de achterdeur open laten staan. Een forens had onze gastheer gewaarschuwd en die had de deur met een kettinglsot aan de trekhaak gekluisterd. Oef!! Florence was vooral voor mij een beetje een anti climax: na ruim 2 weken op Franciscus gefocust te zijn nu in een ontzettend drukke stad rondlopen waar mensen met heel andere dingen bezig zijn, heb me rot geergerd aan al die dure merk winkels. Alle interessante plaatsen moet je uren in de rij staan en zelfs betalen om een rustig moment te bidden of the mediteren. Maar bon, al bij al was het toch leuk. Daarna een dagrit naar onze vrienden in zuidwest Frankrijk. Koudeschok gekregen: 33 graden in Nimes naar 21 bij Toulouse! Gelukkig werd het de volgende dagen warmer. Woensdag naar huis gereden en donderdag weer aan het werk. Zondvloed 's middags: 6 doden op een popfestival in Hasselt, alle fruit verloren in het oosten van Belgie, bij ons gelukkig geen schade.
We hebben afgelopen weekend de fotos met de thuisblijvers bekeken en alles leefde weer op.
Francine heeft het ook nog elke dag over jou, waar je nu bent, we zijn best wel jaloers. Ik heb behoorlijk last van kriebelende benen doordat mijn spieren krimpen. Ben gelukkig weer beginnen te fietsen wat wel tegenvalt na 4 weken.
We hebben nog niet alle verslagen van je gelezen maar het doet deugd te zien dat je het goed maakt en dat je pijnlijke voeten snel verholpen waren.
Veel plezier verder op je speurtocht en tot later.
Hartelijke groeten,
Ernst en zijn vrouwen. -
22 Augustus 2011 - 21:44
Anne Miek:
Hi Frank!
Ben erg blij dat ik eindelijk bij je blog en je reis betrokken ben! Bedankt, voor het volgen van je ingeving! Bovenstaande is erg mooi omschreven!
Geniet van het afzien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
