Kleurloos

De meeste dagen heb ik het gevoel dat ik moet kiezen wat ik schrijf, maar eergister was een dag waarop ik geen inspiratie had. Zo'n kleurloze etappe. Weinig foto's ook. De etappe was volkomen vlak door een dal, redelijk dicht bevolkt. Het voordeel is dat ik twee keer heb kunnen stoppen in een bar voor capachino. Het nadeel is dat er bijzonder weinig schaduw is en heel veel asfalt. Uiteindelijk heb ik 28 km gelopen in 6,5 uur. Toen ik mijn voeten uit die kistjes haalde deden ze verschrikkelijk zeer. Ik vermoed dat het te maken had met de warmte.

Wat ik me nog kan herinneren van het lopen is dat ik veel muziek heb gedraaid, terwijl ik de laatste dagen meestal in de stilte loop. En wat ik me ook nog herinner was dat ik een tijdje gedanst heb en een lijstje probeerde te maken van dingen die me raakten de afgelopen dagen. In de top stonden een paar kinderogen die me recht aankeken en een mevrouw die ik onderweg groette en die een "bon giorno" eruit gooide alsof het de eerste en de laatste en mooiste dag van het leven was. Dat was dus niet kleurloos.

Pace e bene