Halverwege

Gister een rustige etappe van 5 uur, vandaag rustdag in Assisi.

Eergister op die lange dag ben ik met de hartchakra begonnen. Het centrum van het etherisch lichaam. De overgang van materie naar geest. Het centrum van emotie. Het hart heeft alles te maken met geraakt worden en met anderen raken. Het element dat erbij hoort is lucht, in de vorm van de wind van verandering.

Het is lastige plek voor me. Ik ben soms jaloers op mensen zoals Pushpa en Caren die zo gemakkelijk (zo lijkt het voor mij) vanuit hun hart handelen.  Mijn moeilijkheden met het omgaan met emoties zijn denk ook een van de oorzaken van de scheiding van Wil. Ik heb van jongs af een duidelijk idee over hemel en aarde, over geest en vorm, maar wat daar tussen zit, de verbinding, is lastig voor me.

De oefeningen die erbij horen zijn in feite tweeledig. Aan de ene kant het ontwarren van knopen en onopgeloste pijnlijke emoties in het hart, zodat het hart eenvoudiger en directer kan werken. (visualisatie van ontwarren van knopen) Aan de andere kant het openstellen van het hart voor anderen. (visualisatie van ontluiken van rozenknop). De inbreng van anderen maakt het een sterke overgang van de eerste 3 chakra 's naar deze hartchakra.

Het is wel symbolisch om juist in Assisi, waar alles draait om Fransiscus, bezig te zijn met de hartchakra. Fransiscus zelf is veranderd van een rijke feestvierende jongeman tot een arme broeder die preekte tot de dieren en omging met de melaatsen. In het begin van die verandering is hij uitgelachen door zijn omgeving. Toen hij spullen uit de winkel van zijn vader had verkocht om een kerk op te knappen, is hij door zijn vader opgesloten in een hokje waar hij niet kon liggen en niet kon staan. En toch ging hij door met het volgen van de dromen die hij kreeg. Hij preekte voor de sultan in Palestina, temde een wolf, vond bronnen in de bergen. Er is een plek waar hij zich in doornen wierp om de duivel uit te drijven, daar groeien zelfs nu nog rozen zonder doornen. Er zijn nog meer verhalen over hem, maar waar Fransiscus het meest bekend om is, is het levend maken van het geloof. Op zijn ziekbed voor zijn dood heeft hij het zonnelied geschreven. Daarin geeft hij bezieling aan broeder zon, zuster maan en alle creaturen op aarde. Die bezieling komt vanuit het hart.

Pace e bene