De langste dag

Eergister een zware etappe gehad. De schrijver van het boekje wilde per se gubbio als etappeplaats opnemen,wat ik me wel kon voorstellen. Daarom zijn in zijn boekje de etappes voor en na gubbio heel kort. Zowel de dag voor gubbio heb ik daarom 1,5 etappe gedaan als eergister. Eergister was 30 km, merendeel glooiend, 10 km vlak, en een paar pittige hellingen. Ik heb er 10 uur over gedaan, dat was nog iets korter dan gepland.

De wegwijzering in de buurt van Assisi is bijzonder goed. Hier komen verschillende pelgrimsroutes samen. En dat is goed te merken. Overdag ben ik 3 uur meegelopen met een Italiaan. Een decorbouwer. Een uur gesproken, half Italiaans, half Engels. Daarna 2 uur zwijgend langs elkaar gelopen, en alleen bij een vergezicht of een stroom mieren over de weg nog wat gezegd. Was bijzonder. Bij een klooster is hij doorgelopen, ik nam pauze. In het klooster was verder niks te zien, want er leeft nog maar een pater, een vijftiger, die geen gasten meer ontvangt. Een benedictijn van het type bidden en werken. De Fransiscanen zijn duidelijk anders, veel  vriendelijker en op de liefde ingesteld. Terwijl ik daar zat kwam "de Braziliaan" eraan. Al 2 keer eerder gezien, nu een paar woorden gewisseld. Hij heeft een slecht been en loopt veel langzamer dan ik. Maar loopt toch dezelfde afstanden.

's avonds aangekomen in een echte ontvangst voor pelgrims. 27 euro voor slapen, avondeten en ontbijt, mijn goedkoopste dag tot nu toe. We aten met ongeveer 30 pelgrims aan 2 lange tafels, oa mijn nederlandse reisgenoten, de Italiaan van die dag, 2 Duitsers die bij mij in pietralungo in het hotel sliepen. Het was een hartelijk weerzien, en voorzover we elkaar niet kenden werden we ann elkaar voorgesteld. Stempelkaarten werden bekeken, verhalen over wegwijzers met foute tijdsafstanden gingen breed over de tafel. En de naam Fransesco, zoals ik me hier in het Italiaans voorstel, maakt grote indruk zo een dag voor assisi.

En toen wij klaar waren met eten, 's avonds om 8.45 kwam de braziliaan binnen. Onder luid geklap en gejuich. Een mooi moment. Ik was moe, maar hij moet kapot geweest zijn.  Het doet wel wat, maakt alles relatief, en is ook wel een voorbeeld. Waar een wil is, is een weg.

Nog even een ijsje gegeten. En terwijl er beneden nog gezongen werd bij een gitaar, ging ik naar bed. Voor het eerst sliep ik met anderen op een kamer. Maar ik heb er niet veel van gemerkt. Ik sliep als een blok.

Pace e bene