Afscheid

Vandaag de langste etappe, 24 km, maar slechts 500 meter stijgen en 500 meter dalen, dus niet de zwaarste. Ik heb er 8,5 uur over gedaan, waarvan 1a 1,5 uur zoeken naar een camping die niet meer bleek dan een parkeerplaats voor campers. Geen douche, geen wc, dus dat heb ik maar niet gedaan. Zo gaan die dingen als je onderweg bent. Nou hoef ik toch niets anders te doen dan moe te worden en te kijken, dus dit paste prima in het schema. 

Onderweg ben ik mijn reisgenoten weer tegengekomen. Zij dapperen hebben de route genomen door de Tiber, die tot kuithoogte stond. Ik heb het zekere voor het onzekere genomen, en een kortere, maar minder mooie route over een brug genomen. Ik moest er niet aan denken om uit te glijden en mijn iPhone in het water. De rest kon me niet schelen, maar zonder iPhone zou toch wel heel vervelend zijn. En ook dat zou ik natuurlijk wel overleven. 

's Avonds hadden we afgesproken om samen te gaan eten als afscheid. Ik houd een rustdag in Sansepolcro, zij gaan in een ruk door naar Assisi. Vanmorgen heb ik ze definitief uitgezwaaid, ik ben weer alleen. Ik was toch alleen natuurlijk, maar het had toch wat om te weten dat ze vlak voor of vlak achter me zaten. Ik zal ze missen. 

Vandaag ben ik ook begonnen aan een nieuwe chakra, die van de plexus solaris. Dat zit tussen je navel en de onderkant van je borstbeen. De chakra van het vuur en de wil. Er zitten verschillende oefeningen bij: zoeken naar de oorzaak van boosheid; mediteren over vuur; wervelen terwijl je aan die chakra denkt; aandachtig eten; vervelende herinneringen verbranden. 

Ik vond de overgang van aarde naar water niet zo moeilijk, maar de overgang van water naar vuur vind ik lastiger. Vuur is ongrijpbaarder, vind ik. In de meditatie over vuur ben ik ook bijzonder snel afgeleid. Ik heb wel gemerkt dat juist in de vluchtigheid, de veranderlijkheid van vuur een constante factor zit. Nog meer dan bij water, dat symbool staat voor het wezen der dingen. Vuur verwoest dingen, en heeft ook een helende werking. Vuur en wil hebben veel te maken met het richten van je energie. Wanneer stel je je open, wanneer sluit je je. Hoe verdeel je je energie in je lichaam. 

Nou, dat soort dingen ben ik dan mee bezig onder het lopen en na het lopen. En vandaag een rustdag in een schattig dorpje met maar liefst 17 kerken en kerkjes in het oude centrum. Ik geloof dat er 3 museums zijn, die om 9.30 opengaan. Daar ga ik maar eens mee beginnen. Vanmiddag wat rusten en veel lezen vandaag. In elk geval niet teveel lopen. 

Pace e bene