Snel herstel
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
01 Augustus 2011 | Italië, Pieve Santo Stefano
Een beetje met angst en beven ben ik vanmorgen toch maar vertrokken samen met mijn reisgenoten. Ik zag er wel een beetje tegenop maar klampte me vast aan het feit dat het meer dalen dan steigen was, en niet zoveel steigen ook. Ze liepen snel, mijn reisgenoten, ik moest mijn tempo iets aanpassen en verwachtte bij de eerste heuvel mijn eigen ritme op te pakken. Na 2 uur namen ze pauze, en ging ik er als een speer vandoor. Een uur later begon het hard te regenen nadat het het de hele morgen warm was geweest. Ik was gelukkig 300 meter van een hut vandaan, daar heb ik gemediteerd tot de ergste regen over was, toen naar de overkant naar een bar waar ik lunch heb gehad. Daar verwachtte ik ze weer te zien, maar ik heb ze de hele dag niet meer gezien.
Onderweg wel een troep everzwijnen, minstens 7. 3 Ervan stonden op het pad, de foto's zijn behoorlijk goed, denk ik.
Na 5,5 uur was ik op plaats van bestemming terwijl er 6,5 uur voor stond. Wonderbaarlijk snel. Heb ook maar een half uur gerust naderhand. Blijkbaar gaat het herstel goed.
Onderweg eet ik niet veel, geen trek. Ik drink me te pletter, tussen de 4 en 5 liter water per dag, dan nog 2 a 4 capachino's en soms een half flesje wijn. Desondanks maar hele kleine plasjes, de rest zweet ik eruit onderweg. Iedere dag kleren wassen, soms trek ik ze 's ochtends vochtig aan, maar dat liever dan die zweetkleren opnieuw dragen. 's ochtends eet ik zoveel ik kan en 's avonds ook, maar alleen gezond. De riem is definitief een gaatje strakker. Dus dat gaat goed! In Rome zit ik wel weer op mijn streefgewicht, schat ik.
De hele week watermeditaties gedaan, morgen begin ik aan een nieuwe chakra. Overgave/dromen gaat niet slecht, maar ook niet goed genoeg naar mijn zin. Onderweg heb ik wel eens rare impulsen/dromen, zoals bloemen plukken of stenen stapelen, maar dat schiet ik net zo snel af als de gedachte opkomt: °dat hoort niet bij pelgrimeren". Inmiddels maak ik wel foto's van alles wat ik wil, ook al vind ik het zelf nog zo raar.
Ik heb inmiddels een hele collectie Maria-foto's. Voor een macho-land als Italia is het raar dat ze Maria zo vereren, aan de andere kant is het misschien juist ook daarom. Een stuk compensatie of zoiets. In de mists of Avalon is Maria een soort nieuwe verwezenlijking van de godin/moeder aarde. Dat vind ik wel een mooie gedachte. De meeste godsdiensten zijn erg patriarchaal/vader geest gericht, dit geeft tenminste een balans.
Nou dat was het wel zo'n beetje, dan ben ik weer helemaal bij, denk ik. Oh ja, de Tiber heeft hier ergens zijn oorsprong, vandaag voor het eerst er langs gelopen. Morgen moet ik er doorheen lopen geloof ik. De Tiber loopt helemaal naar Rome, dus daar komen we hem zeker weer tegen, maar dan is ie wat breder en wat dieper.
En oh ja, over een bergrug lopen waar het aan weerszijden omlaag gaat, dat heeft wel wat, heel apart. Dat geeft een gevoel van overzicht en controle. Zodra je dan de een of andere kant opgaat, maak je een keuze en daarmee verlies je een optie, dat voelt jammer.
Pace e bene
Onderweg wel een troep everzwijnen, minstens 7. 3 Ervan stonden op het pad, de foto's zijn behoorlijk goed, denk ik.
Na 5,5 uur was ik op plaats van bestemming terwijl er 6,5 uur voor stond. Wonderbaarlijk snel. Heb ook maar een half uur gerust naderhand. Blijkbaar gaat het herstel goed.
Onderweg eet ik niet veel, geen trek. Ik drink me te pletter, tussen de 4 en 5 liter water per dag, dan nog 2 a 4 capachino's en soms een half flesje wijn. Desondanks maar hele kleine plasjes, de rest zweet ik eruit onderweg. Iedere dag kleren wassen, soms trek ik ze 's ochtends vochtig aan, maar dat liever dan die zweetkleren opnieuw dragen. 's ochtends eet ik zoveel ik kan en 's avonds ook, maar alleen gezond. De riem is definitief een gaatje strakker. Dus dat gaat goed! In Rome zit ik wel weer op mijn streefgewicht, schat ik.
De hele week watermeditaties gedaan, morgen begin ik aan een nieuwe chakra. Overgave/dromen gaat niet slecht, maar ook niet goed genoeg naar mijn zin. Onderweg heb ik wel eens rare impulsen/dromen, zoals bloemen plukken of stenen stapelen, maar dat schiet ik net zo snel af als de gedachte opkomt: °dat hoort niet bij pelgrimeren". Inmiddels maak ik wel foto's van alles wat ik wil, ook al vind ik het zelf nog zo raar.
Ik heb inmiddels een hele collectie Maria-foto's. Voor een macho-land als Italia is het raar dat ze Maria zo vereren, aan de andere kant is het misschien juist ook daarom. Een stuk compensatie of zoiets. In de mists of Avalon is Maria een soort nieuwe verwezenlijking van de godin/moeder aarde. Dat vind ik wel een mooie gedachte. De meeste godsdiensten zijn erg patriarchaal/vader geest gericht, dit geeft tenminste een balans.
Nou dat was het wel zo'n beetje, dan ben ik weer helemaal bij, denk ik. Oh ja, de Tiber heeft hier ergens zijn oorsprong, vandaag voor het eerst er langs gelopen. Morgen moet ik er doorheen lopen geloof ik. De Tiber loopt helemaal naar Rome, dus daar komen we hem zeker weer tegen, maar dan is ie wat breder en wat dieper.
En oh ja, over een bergrug lopen waar het aan weerszijden omlaag gaat, dat heeft wel wat, heel apart. Dat geeft een gevoel van overzicht en controle. Zodra je dan de een of andere kant opgaat, maak je een keuze en daarmee verlies je een optie, dat voelt jammer.
Pace e bene
-
01 Augustus 2011 - 18:47
Carla:
zo gezellig om iedere dag je stukje te lezen... -
01 Augustus 2011 - 21:00
Paul :
Ha Frank, heb ik even niet opgelet, zit je ineens in Italie. Ik ben inmiddels bijgelezen mbt het hoe:-).
Sinds je vertrokken bent spookt het me wel vaak door het hoofd. Goed idee dus.
Stoute schoenen aangetrokken. Volgende week een weekje Zwitserland. Even alleen "Zijn". Samen met de Spirit. -
01 Augustus 2011 - 21:23
Lien :
In mijn tienerjeugd heeft Herman voor mij een franciscus met vogels gefiguurdzaagd heb ik tientalle jaren bewaard. Zo zie je maar Frank -
02 Augustus 2011 - 16:52
Caren:
Je foto's blijven mooi en afwisselend om naar te kijken. Wij zijn nu aan de Atlantische oceaan. Heel veel water met veel beweging en een contenu ruisend en soms denderend geluid. In zee is de optie om te spelen met de krachten of er uit te stappen. Mee laten deinen gaat hier niet lukken. Dikke doei! -
02 Augustus 2011 - 17:26
Esther:
Fijn en boeiend om je verhalen, ervaringen en overwegingen iedere dag te lezen. In eerste instantie waren het jouw dingen. Inmiddels zet het me steeds meer aan het denken. Stil laten staan bij wat ik heb, wat ik wil en vooral open gaan staan voor dromen. Dag broertje dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
