De eerste de beste
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
30 Juli 2011 | Italië, Camaldoli
Vandaag een pittige tocht, zoals er nog vele zullen volgen. 16 km in 7 uur, veel stijgen en dalen. Bij het stijgen begint mijn adem te steigeren, bij het dalen de beginnen de benen te branden. Het is pas de derde etappe, maar ik heb het gevoel dat ik hier al weken ben. Het is heerlijk om hier te lopen, ondanks de vermoeidheid, of misschien wel dankzij de vermoeidheid. Ik voel een stilte in me, ook als er mensen om me heen zijn. De stilte trekt me steeds meer naar kerken en kapelletjes. Het lijkt of ze daar reflecteert. Veel foto' genomen onderweg. We lopen in een nationaalpark, heel afwisselend landschap, stijgen dalen, pijnbossen, beukenbossen (heel oud), beekjes, hei, varens, voornamelijk bospaden, soms onverharde weg, en af en toe een stukje verharde weg. We zitten in het algemeen rond de 1000 meter, dus soms een vergezicht. De foto's zullen wel op elkaar gaan lijken, maar persoonlijk kan ik er geen genoeg van krijgen.
En opeens merkte ik dat ik me voortdurend zat af te vragen waar mijn reisgenoten waren. Ze sliepen ergens anders, ik was zelf om 7 uur vertrokken, maar had geen idee of ze voor of achter me waren. En daar kwam demon nr 4 om de hoek kijken: ik moest toch wel het eerste op de plaats van bestemming komen! En meteen verzet omdat ik vind dat ik zo'n gedachte niet hoor te hebben. Wat doe ik dan met zo'n stemmetje? Dat is eigenlijk waarom Franciscus mijn symbool is op deze tocht: liefde voor de zwakkeren, de melaatsen en de dieren, allemaal symbolen voor de schaduw. Of in de traditie van het Boeddhisme, Dalai Lama: mededogen en compassie. Of zoals we het in de psychosynthese doen: herkennen en erkennen door ermee te praten. In het geval van de-eerste-de-beste hoor je dan verhalen over niet gezien zijn, de kleinste zijn, uitgelachen worden, kortom over pijn die vermeden wordt door de eerste de beste te zijn. De truc is om erbij te blijven, vragen wat die subpersoon nodig heeft, en hem vooral niet te bevechten. Mettertijd wordt je dan vrienden met hem en kun je hem inzetten wanneer je dat past inplaats van dat hij te pas en te onpas opsteekt. Het algemene doel van mijn reis is om dit soort subpersonen te erkennen. Daarom is Fransiscus voor mij het symbool van deze reis.
Pace e bene
En opeens merkte ik dat ik me voortdurend zat af te vragen waar mijn reisgenoten waren. Ze sliepen ergens anders, ik was zelf om 7 uur vertrokken, maar had geen idee of ze voor of achter me waren. En daar kwam demon nr 4 om de hoek kijken: ik moest toch wel het eerste op de plaats van bestemming komen! En meteen verzet omdat ik vind dat ik zo'n gedachte niet hoor te hebben. Wat doe ik dan met zo'n stemmetje? Dat is eigenlijk waarom Franciscus mijn symbool is op deze tocht: liefde voor de zwakkeren, de melaatsen en de dieren, allemaal symbolen voor de schaduw. Of in de traditie van het Boeddhisme, Dalai Lama: mededogen en compassie. Of zoals we het in de psychosynthese doen: herkennen en erkennen door ermee te praten. In het geval van de-eerste-de-beste hoor je dan verhalen over niet gezien zijn, de kleinste zijn, uitgelachen worden, kortom over pijn die vermeden wordt door de eerste de beste te zijn. De truc is om erbij te blijven, vragen wat die subpersoon nodig heeft, en hem vooral niet te bevechten. Mettertijd wordt je dan vrienden met hem en kun je hem inzetten wanneer je dat past inplaats van dat hij te pas en te onpas opsteekt. Het algemene doel van mijn reis is om dit soort subpersonen te erkennen. Daarom is Fransiscus voor mij het symbool van deze reis.
Pace e bene
-
31 Juli 2011 - 11:53
Caren:
Hee "Mennix" ;))
Je teksten zijn om te overdenken, de foto's spreken voor zich. Mooi. -
31 Juli 2011 - 14:42
Lien:
Mannix ja hij ging ook vaak tot het uiterste,Maar denk niet dat hij zo diep dacht .wacht steeds met spanning op je volgende de stap. -
01 Augustus 2011 - 11:32
Annemarietje:
Lieve Frank,
Gouwe Gozer!!!
In gedachten loop ik mee
achterblijvend
In gedachten reik ik je de hand,
niet bij machte
In gedachten zie ik je geesteskind
niet waarneembaar
In gedachten volg ik je voetsporen
niet zichtbaar
In gedachten van voetsporen
naar voelsprieten, niet waarneembaar...
maar wel voelbaar!..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
