Het goede leven

Ik zat aan het eten na te denken over het thema vandaag voor de blog. Er waren 3 dingen die me opgevallen waren en daarbovenop kwam mijn manier van lopen. Dat beschouwende was de titel snel geboren.

Het eerste bijzondere vandaag was de verjaardag van Lien. Ik heb haar onder mijn ontbijt gebeld, dat was redelijk laat. Zij was al op stap. Ze is 79 geworden. Moest ik navragen. Ik liep nog wat jaren achter. Tsjonge, 79, dat zou je haar niet geven. Haar lichaam begint steeds meer kuren te krijgen, maar ergens blijft ze nog steeds die enthousiaste kleuterjuf die van vrolijke kleuren houdt. We hadden een vrij lang gesprek, en het zinnetje dat me het meest bij blijft is dat de dokter had gezegd dat ze nog wel 90 kon worden.

En daar heb ik er een op gedronken. Een chablis wel te verstaan. Vanmiddag bij de aankomst in het stadje Chablis. Dat was de tweede gebeurtenis die het karakter van de dag bepaalden. We hadden een fijne etappe van 21 kilometer. Daar kun je wat van bijkomen, hoewel er nog genoeg stijle klimmetjes inzaten. We kwamen op tijd aan in het stadje. En het is groot en toeristisch genoeg voor verschillende barren. In de eerste bestelde ik een karaf water (voor de dorst, het was weer warm vandaag), een madame croque (voor de lekker en de honger), een koffie (voor de cafeine) en een chablis (de lokale lekkernij, beter dan een andouilette). Geproost op Lien, mijn trouwste fan. Dat moment was het goede leven.

Het derde memorabele vandaag was een bron die we gezien hebben in Tonnerre, de fosse de dione. Ik had nog nooit zo' n krachtige bron gezien. Honderden liters waters per seconde kwamen eruit. Het kwam zo uit de grond! Het stroomde gigantisch, een heel beekje kwam eruit. Nogal widus dat ze hier al vroeg een dorpje gebouwd hadden. De nodige kerken eromheen. En een touristisch stadje is geboren. Erg indrukwekkend die bron. Niet alleen een symbool voor leven, maar met zo'n stadje erom heen gebouwd ook echt een bron voor leven.

Ik heb vandaag op mijn ooiedooie gelopen. Alle tijd met maar 20 km voor de boeg. Was flink in het rood gegaan afgelopen dagen. Zowel voeten als rechterkuit moesten ontzien worden. Dat voelde heerlijk. Ik was in mijn element, ook al gingen voeten en benen na 10 km alweer pijn te doen. Langzaam, eigen tempo, Dineke meestal voor me lopend, behalve als ze een plas gedaan had. Ik vond het prima vandaag, en dat heb ik gevierd bij de aankomst.

Gisteravond zijn we Boudewijn in Tonnerre tegengekomen. Een tijdje mee gesproken na het eten. Hij was vanuit de provincie Groningen vertrokken en liep in een keer door naar Santiago. Boudewijn loopt 40 km/dag, dus ik denk niet dat we hem nog tegen komen. Vandaag overdag Bernd en Gutrun, broer en zus, tegengekomen. Die lopen iedere keer een maand, ongeveer 20 km/dag. Ze plannen de hele maand vooruit en weten nu al dat ze vanuit Nevers naar huis gaan om daar de volgende keer weer te starten. Vooral zij gaven me het gevoel het ervan te nemen en geen haast te maken. De volgende twee slaapplaatsen zijn gereserveerd op 20 km/dag. Dus dat zijn ook etappes waar ik me op verheug. Het lopen van het pelgrimeren combineren met het uitrusten van vakantie. (Of is het andersom?)

Tenslotte: we hebben een script uitgewerkt voor een grappig filmpje van Dineke voor Jona en Mirre. Nu nog ff maken. En ik heb mijn tweede boek uit.

Een mooie dag dus, die me eraan herinnerde dat het leven goed is.

Bon camino