Overgave
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
27 Juli 2011 | Italië, Rome
Deze week staat in het teken van de onderbuik chakra of de sex chakra. Die staat oa voor schepping, creativiteit, dromen en overgave. Het element dat erbij hoort is water, dat ondanks zijn veranderlijkheid wel zijn wezen behoudt.
En zo ging ik op weg. Eerst een stukje trein naar aan ellero, en daar ging het meteen bergop. Dat duurde zo'n 11 km. Onderweg veel gedacht over mijn huwelijk. Wil is jarig vandaag (nogmaals gefeliciteerd) en we zijn samen veel in Italië geweest. Dat zijn van die dagen dat de herinneringen naar boven komen en ook wel gedachten over of en hoe het anders het gekund.
Gaandeweg begon de stijgingen in mijn benen te zitten. Er waren stukken bij die echt stijl waren, waar ik zigzaggend voetje voor voetje omhoog ging, zwaar hijgend, nat van het zweet, zijpijn en iedere 25 meter even stoppend. Er was zelfs een moment dat ik mijn handen moest gebruiken om mijn evenwicht niet te verliezen. Het gemiddelde stijgingspercentage op die eerste 11 km moet op 8 à 9 procent hebben gelegen.
Oude man met kantoorbaan volgt zijn droom, denk ik dan cynisch. En daar heb ik dan meteen twee van mijn demonen te pakken, waar ik mezelf neerhaal. Het lichaam is niet meer zo jong, daar moet ik terdege rekening mee houden, maar daarmee ben ik nog geen oude man. De derde demon die ik tegenkwam was het mannetje dat dan maar zo snel mogelijk naar het einde van de etappe wil. Daarmee voorbijgaand aan het hier en nu
Overgave is niet hetzelfde als opgave, als onverschillig meegaan met wat er gebeurt. Overgave is denk ik juist erin duiken, de pijn en weerstand van het lichaam voelen en daarbij blijven. En dan ieder moment weer opnieuw kiezen of ik wel wil blijven doorlopen. Vooral bloemetjes en vlinders halen me helemaal terug, merk ik Om dat spel van vluchtende gedachten en weer terugkomen in het hier en nu nog eens goed in te wrijven begon het te regenen. Zo kon ik de elementen aarde en water goed voelen. Iedere keer afdrijven met de gedachten, vooral het willen aankomen en verlangen naar iets warms. En dan weer terugkomen en me realiseren dat ik er al ben. Dat is waar ik mee bezig ben geweest vandaag.
Uiteindelijk heb ik 6 uur gelopen. Ik was kapot toen ik in het familiehotel kwam. Eerst gedoucht en twee uur geslapen De open haard is aan, want het lijkt hier herfst. Wat mopperende gasten. Ik zou ze wel willen zeggen dat het met overgave makkelijker wordt, maar ik vermoed dat dat niet werkt. Later zie ik ze wel weer lachen en dat doet me goed.
Pace e bene
En zo ging ik op weg. Eerst een stukje trein naar aan ellero, en daar ging het meteen bergop. Dat duurde zo'n 11 km. Onderweg veel gedacht over mijn huwelijk. Wil is jarig vandaag (nogmaals gefeliciteerd) en we zijn samen veel in Italië geweest. Dat zijn van die dagen dat de herinneringen naar boven komen en ook wel gedachten over of en hoe het anders het gekund.
Gaandeweg begon de stijgingen in mijn benen te zitten. Er waren stukken bij die echt stijl waren, waar ik zigzaggend voetje voor voetje omhoog ging, zwaar hijgend, nat van het zweet, zijpijn en iedere 25 meter even stoppend. Er was zelfs een moment dat ik mijn handen moest gebruiken om mijn evenwicht niet te verliezen. Het gemiddelde stijgingspercentage op die eerste 11 km moet op 8 à 9 procent hebben gelegen.
Oude man met kantoorbaan volgt zijn droom, denk ik dan cynisch. En daar heb ik dan meteen twee van mijn demonen te pakken, waar ik mezelf neerhaal. Het lichaam is niet meer zo jong, daar moet ik terdege rekening mee houden, maar daarmee ben ik nog geen oude man. De derde demon die ik tegenkwam was het mannetje dat dan maar zo snel mogelijk naar het einde van de etappe wil. Daarmee voorbijgaand aan het hier en nu
Overgave is niet hetzelfde als opgave, als onverschillig meegaan met wat er gebeurt. Overgave is denk ik juist erin duiken, de pijn en weerstand van het lichaam voelen en daarbij blijven. En dan ieder moment weer opnieuw kiezen of ik wel wil blijven doorlopen. Vooral bloemetjes en vlinders halen me helemaal terug, merk ik Om dat spel van vluchtende gedachten en weer terugkomen in het hier en nu nog eens goed in te wrijven begon het te regenen. Zo kon ik de elementen aarde en water goed voelen. Iedere keer afdrijven met de gedachten, vooral het willen aankomen en verlangen naar iets warms. En dan weer terugkomen en me realiseren dat ik er al ben. Dat is waar ik mee bezig ben geweest vandaag.
Uiteindelijk heb ik 6 uur gelopen. Ik was kapot toen ik in het familiehotel kwam. Eerst gedoucht en twee uur geslapen De open haard is aan, want het lijkt hier herfst. Wat mopperende gasten. Ik zou ze wel willen zeggen dat het met overgave makkelijker wordt, maar ik vermoed dat dat niet werkt. Later zie ik ze wel weer lachen en dat doet me goed.
Pace e bene
-
27 Juli 2011 - 20:12
Caren:
Je pelgrimsspeld is je elk moment als kroon op je hoed waardig!
-
27 Juli 2011 - 20:42
Pushpa:
MOOI... volgens mij kan je al wel stoppen en weer naar huis met al die inzichten Frank!
liefs
-
28 Juli 2011 - 08:41
Ellen:
Hi Frank, mooi zoals je je weg zoekt en gaat en probeert in het hier en nu te blijven. Ik probeer je voorbeeld te volgen! Liefs, Ellen -
29 Juli 2011 - 19:02
Henca:
Hai Frank, even de tijd genomen om al je verslagen nog eens door te nemen van begin af aan tot nu toe; leest lekker weg!
Fijn dat je zo'n weblog bijhoudt, want ik vind het echt genieten om te lezen hoe en wat je allemaal beleeft.
Tot later,
Henca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
