Contact zoeken

Een prachtige afwisselende tocht. Wat heuveltjes, bospaden, niet te lang, eindigend in een klein dorp dat ontstaan is rond een leisteenmijn.

Wat die dag vooral overheerste voor mij waren 2 lange moeizame discussies, en het moeizame contact zoeken van daaruit. Het was een beetje verrassend na de laatste prima loopdag en een rustdag. Maar blijkbaar gaat dat zo, dat je dan weer opnieuw begint.

De eerste discussie begon met een vraag van Dineke s'morgens. We hadden net een andere pelgrim gesproken die die dag naar Signy l'abbeye zou lopen. Wij gaan dat in 2 dagen doen. dineke vroeg waarom wij dat niet in een dag deden. Op zich een onschuldige vraag, maar op de een of andere manier schoot hij mij in het verkeerde keelgat. Ik zoek overdag de route en s'avonds de slaapplaats. Met die vraag voelde ik me aangevallen, net alsof ik het niet goed had gedaan. Het feitelijke antwoord was dat signy volgens onze route zo'n 40 km was, en dat die andere pelgrim een andere route liep als wij. Maar doordat ik me aangevallen voelde, was ik geirriteerd. En zo wilde ik weer niet reageren, dus ik deed mijn best om daar niets van te laten merken, terwijl het er wel aan alle kanten van afstraalde.

Het bracht ons na enige tijd op de vraag of zo'n discussie nu anders loopt omdat je allebei psychosynthese hebt gestudeerd. Ja, we denken dat dat zo is. De vraag heeft me de laatste dagen veel bezig gehouden. In eerste instantie had ik de indruk dat het kijken op niveus er zo ingehamerd is dat je dat altijd blijft doen. Feitelijk wat er gaande is (ik krijg een vraag). Wat het met je doet, hoe je je ermee verhoudt (ik word geirriteerd). En tenslotte niveau 3: wat is de waarde, wat is het potentieel. Na een paar dagen kwam ik erachter dat het daar wringt. Tijdens de discussie zelf bekeek ik het vooral vanuit het perspectief van "welke waarde wil ik het geven". (Zoiets als: Ik wil vriendelijk blijven; geen beeld). En dat is subtiel maar wezenlijk anders dan "welke waarde kan dit hebben" (zoiets als: als ik dan route en slaapadres bepaal, kan ik er voor zorgen dat Dineke aangesloten houden; het beeld van een lantaarn). Dineke heeft in het begin een boek van Eckart Tolle gelezen. Van daaruit komt ook regelmatig het woord "ego" terug. Achteraf zou ik zeggen dat ik vanuit mijn ego probeerde op niveau 3 te kijken. En dat is toch echt anders dan vanuit een perspectief dat we vanuit de psychsynthese geleerd hebben.

Het contact vanuit de moeizame discussies ontstond iedere keer weer toen we ver afgedwaald waren van de inhoud en weer wat losser stonden van ons ego. De mooie natuur hielp, de liefde voor elkaar hielp en de wil om elkaar te vinden.

Bon camino