Rustdag

Wat Doe je dan op zo'n rustdag? Eerst tel je je zegeningen. Alles goed gegaan tot nu toe. Gemiddeld zo'n 20 km per dag denk ik. Mijn kuiten zijn goed gebleven. De knieën van Dineke zijn goed gebleven. Hoewel we allebei wel wat last van onze zwakke plekken gehad hebben. We hebben leuke ontmoetingen gehad, zelfvertrouwen opgebouwd en ons beider ritme leren kennen. En we hebben prachtige stempels verzameld. De eerste in ons stamcafé "de verdraagzaamheid", en daarna alleen maar van die mooie ronde bij kloosters en kerken. Niet belangrijk die stempels, maar op de een of andere manier geeft het een soort bevrediging van voltooiing, van bevestiging. We zijn onderweg.

En verder is het rusten, rondhangen, slapen, koffie drinken, blog bijwerken (dadelijk eens kijken of ik de foto's kan draaien), kleren wassen, een rondje door het dorp, de basiliek bezoeken en veel lezen. Ik ben al aardig op weg met mijn tweede fantasy boek. Komt misschien vandaag nog uit.

En zo dadelijk op tijd gaan eten. Het stikt hier van de cafe's en restaurants omdat het een bedevaartplaats is, maar tot onze verwondering waren de meeste keukens gister om 7 uur al dicht. Uiteindelijk hebben we een flinke patat op. Geen satesaus, dat kennen ze hier niet. Maar daarentegen mayonaise voor 4 porties patat.

Zo vliegt de dag om met niks. Ik zou er goed aan kunnen wennen.

Bon camino