Onthaasten
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
13 Juli 2014 | Nederland, Hedel
Vandaag was een heerlijke dag, een dag van aarden en onthaasten. Ik kon goed merken dat de spanning van de laatste maanden zich ook opgehoopt had in mijn lichaam. Vooral de kuiten stonden helemaal strak. Zodra het tempo iets hoger werd, voelde ik ze. Dus heel rustig aan. Het was een goed besluit om maar 9 km te lopen.
Vanaf de eerste km was ik blij. Blij dat ik onderweg was, blij dat ik met Dineke was, blij dat ik niets meer hoefde. Ik zie en geniet dan veel meer onderweg dan bij alle trainingen van afgelopen maanden. Bloemen, reigers, overvliegende ganzen, het maakt meer indruk. Heerlijk.
Na 6 km de eerste koffiepauze op een boerderij die een terras in de tuin hadden. Ze waren nog niet open, maar voor een stel blije pelgrims werd de koffie snel gezet. Ik zat heerlijk op mijn gemak. Maar Dineke had wat gemengde gevoelens. Het deed haar veel denken aan vroeger: altijd iets te doen op de boerderij.
Nog 3 km verder al aangekomen op ons slaapadres. Twee gescheiden bedden op een kamer boven een café. De rest van de dag was het eten, bidden, beminnen, lezen en slapen. Om 22.00 toen Nederland begon te spelen, sliepen we. Ik ben 3 keer wakker geworden van gejuich, dus ik geloof dat Nederland gewonnen heeft.
Mijn mooiste herinnering bewaar ik aan een distel, waar ik natuurlijk weer geen foto van heb. Hij stond eenzaam, volkomen in bloei, twee grote bladeren omhoog wijzend. Zag er prachtig uit. Ik moest zo denken aan een zinnetje: je kunt er nooit helemaal zijn zoals je wilt, maar zo kun je er wel helemaal zijn.
Bon camino
Vanaf de eerste km was ik blij. Blij dat ik onderweg was, blij dat ik met Dineke was, blij dat ik niets meer hoefde. Ik zie en geniet dan veel meer onderweg dan bij alle trainingen van afgelopen maanden. Bloemen, reigers, overvliegende ganzen, het maakt meer indruk. Heerlijk.
Na 6 km de eerste koffiepauze op een boerderij die een terras in de tuin hadden. Ze waren nog niet open, maar voor een stel blije pelgrims werd de koffie snel gezet. Ik zat heerlijk op mijn gemak. Maar Dineke had wat gemengde gevoelens. Het deed haar veel denken aan vroeger: altijd iets te doen op de boerderij.
Nog 3 km verder al aangekomen op ons slaapadres. Twee gescheiden bedden op een kamer boven een café. De rest van de dag was het eten, bidden, beminnen, lezen en slapen. Om 22.00 toen Nederland begon te spelen, sliepen we. Ik ben 3 keer wakker geworden van gejuich, dus ik geloof dat Nederland gewonnen heeft.
Mijn mooiste herinnering bewaar ik aan een distel, waar ik natuurlijk weer geen foto van heb. Hij stond eenzaam, volkomen in bloei, twee grote bladeren omhoog wijzend. Zag er prachtig uit. Ik moest zo denken aan een zinnetje: je kunt er nooit helemaal zijn zoals je wilt, maar zo kun je er wel helemaal zijn.
Bon camino
-
13 Juli 2014 - 22:08
Hanne:
Ha Frank, wat leuk dat ik van je reis mag meegenieten! Succes en veel plezier. Groetjes aan Dineke. -
13 Juli 2014 - 23:21
Ellen Holten:
Een hele mooie en fijne pelgrimstocht voor jullie beiden gewenst! -
13 Juli 2014 - 23:55
Tim:
Hahahaha, moest zeker een zware reis zijn geweest van je huis naar de verdraagzaamheid :) Maar is die stempel een speciale pergrimstochtstempel? -
14 Juli 2014 - 19:23
Jacobien:
Oeeeee... Juist zónder de foto van de distel laat je de lezer fantaseren! ;) Leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
